Deel 4
Odie en Dieter stonden opeens midden in de nacht naast hun bed, maar hun bed leek nog beslapen…
Ze waren niet de enige, de rest stond ook in pyjama naast hun bed. Wat zal er aan de hand zijn? Ik voelde me wat raar… opeens was ik niet meer moe enzo… Er leek iets veranderd te zijn… maar wat?
Nimi en Odie gingen nu ze klaarwakker waren maar beneden wat dansen. En Mogway vond het wel amusant om het te bekijken.
Dieter kwam ondertussen mij knuffelen. Blijkblaar had nog steeds iedereen last van die knuffel-bug.
Ik kende een nieuw cool dansje, die ik gelijk aan Dieter moest showen.
“Kijk eens wat ik kan!”
”Kan ik ook hoor!”
“Je doet het nog charmanter dan ikzelf” lachte ik.
Terwijl Mogway intussen genoot van een heerlijk warm bad, gluurde een insluip… euhm… ik bedoel, stond Odie naast het bad. Hierna vertrok de fotograaf wijselijk. Wij willen hier verder niets van weten.
De volgende ochtend bij het ontbijt leek Dieter wel erg verdiept in Suzanne, tot ongenoegen bij mij. Of het moest het gebrek aan slaap geweest zijn…
Na het ontbijt haastte iedereen zich om nog op tijd op werk te komen. Doordat ze de hele avond waren op gebleven, waren ze de tijd wat vergeten.
Bijna iedereen was naar werk, behalve Mogway. Ik had geen werk, dus besloot maar wat te schilderen. “Dit wordt absoluut een meesterwerk. Maar ik houd het nog even geheim wat het wordt.”
“Iedereen weet dat je Adam Gontier aan het schilderen bent..” klonk Mogway uit de keuken.
“Maar, maar..” hmm… blijkbaar was ik nogal voorspelbaar.
Toen ik aan het schilderen was, zag ik dat de tuin wel wat onderhoud kon gebruiken… “Mogway? :c:” “Ja dag, niet op mijn vrije dag! Dat ga je zelf maar lekker doen.” Hmm… het was te proberen.
Wat me ook opviel was dat er een enge man onze tuin inliep.
Een insluiper die zich achter de bosjes verstopt om me mee te sleuren! :O “Help, help, Dieter, een enge insluiper wilt me pakken!
“ Owja, das waar, Dieter was werken. Waarom had ik nou weer niet die zelfverdedigingcursus gevolgd?
De ‘insluiper’ liet een cadeau achter… Hmm… misschien was het toch geen insluiper, maar een terrorist en leverde hij nu een bom af.
Het pakje tikte niet. “Cadeau, cadeau, cadeau, en helemaal alleen voor mij!” riep ik alvorens het uit te pakken.
Er zat een vette pc in. Hmm, niet gek voor een insluiper.
Hierna ging ik maar in de tuin werken, aangezien niemand anders dat van plan leek te zijn.
Nadat het werk gedaan was, ging ik even in het zonnetje liggen. Dat had ik wel verdiend. De winter was intussen voorbij en het was nu mooi lenteweer.
Suzanne was intussen super goed geworden in bloemen schikken en had zelfs een gouden onderscheiding ervoor ontvangen. Puik werk meid!
Dieter kwam het eerst uit werk. Helaas geen promotie, maar mooi wel tijd om gezellig met mij te eten. Ik had een speciale maaltijd van Gerald gekregen, waardoor we zouden genezen van onze ziektes. Het hielp erg goed, en het hele huis was gelijk weer genezen.
Odie kwam terug uit werk met niet zo mooi nieuws: hij was ontslagen omdat hij zich de woede van vele ouders op de hals hield toen hun kinderen een verkeerd nummer speelden…
“Kom op Odie, we hebben een nieuwe pc met sims 3” probeerde ik. *snik snotter* “Mijn droom is in duigen!” jammerde Odie verder.
“Wat? Sims3? :O” En opeens zat Odie kwijlend uren lang te spelen en vergat hij zijn ontslag al gauw… Hij leek wel een bepaald enthousiasme te hebben voor spelletjes, wat ik met hem deelde.
Nimi was intussen ook al terug van werk en had promotie gemaakt. En blijkbaar zag ze Dieter niet zo zitten… Mooi zo! … euhm, ik bedoel: wat jammer voor Dieter. :whistle:
Het was alweer avond geworden en Odie speelde nog steeds sims3… “odie, kom nou slapen.”
“Nee, ik moet spelen” klonk het terug. “nog héél even”
Soms onderbrak Odie zijn spel voor de telefoon. Allemaal gare mensen die belden over tijdschriften en andere zaken. “Hebben die nou echt niets beters te doen?” dacht Odie, waarna hij weer verder ging spelen.
Opeens kwam er een vrouw onuitgenodigd binnen. Vlak erna hoorde we Suzanne juichen. “Yes, ik ben uitgenodigd voor de kunstclub!” Wat ze precies bedoelden wisten we niet… dus we gingen maar weer verder slapen.
De volgende dag bleek Suzanne erg enthousiast te zijn voor klussen en begon ze gelijk alle kapotte dingen in huis te repareren. Nou, liever jij dan ik meid. Ook Nimi vond het klussen erg leuk. Des te beter, dan hoefde ik dat tenminste niet te doen.
Odie leek helemaal over zijn ontslag heen toen zijn vriendin langskwam. Hij begroette haar nogal spontaan…
En zij leek Odie’s aanpak wel te waarderen.
De vonken sprongen er vanaf. En alsof dat nog niet mooi genoeg was, vond Odie ook nog eens een nieuwe baan. Helaas niet in de muziek, maar als danser. Ach, het was tenminste iets.
Langzaam maar zeker werd duidelijk dat iedereen een voorliefde voor iets had. Voor Odie en mijzelf was dat spelletjes en voor Mogway was dat, hoe kan het ook anders, sport. Ze stond er dan ook op dat wel een voetbalgoal zouden kopen voor in de tuin.
“Plek zat” zei Mogway.
“Geen plaats (a) , toch Dieter?” antwoordde ik.
"Inderdaad, de tuin is vééls te klein!"
"Ja, we kunnen beter een tafel om kip te spelen kopen, dat past wel" voegde Odie er aan toe.
"Grumble" “Stelletje samenzweerders hier…”
Uiteindelijk kwam er dus een spelletjestafel. “Zullen we kip spelen” vroeg ik. “Volgens mij kennen ze hier geen kip” zei Odie.
Dus gingen we maar een lama spel spelen. “Schiet nou op Odie”.
“Ssst, dit spel vereist uiterste concentratie”
“Laat maar eens zien hoe goed jij bent” zei Odie terug.
“Euhm… rustig… rustig…”
Dieter vergezelde ons ondertussen. En nog beter: ik won! Mwhuahah, take that boys!
Nimi kwam intussen uit werk en riep naar boven dat ze een nieuwe collega had meegenomen. “Nimi, wat is dit??” riep ik uit. “Mijn nieuwe collega, hij is zeer vriendelijk, sociaal, beleefd en…” “harig?” vulde ik aan. “euhm, ja ^^, sorry had jullie misschien moeten waarschuwen”.
Volgende keer dat Nimi weer een collega meeneemt, schuil ik in onze roze bunker met oranje stippen.
Ik vluchtte maar snel weg naar beneden, naar mijn geweldige Adam. Ik vorderde al erg goed.
Er kwam zelfs een vrouw mijn werk bewonderen.
“Hoi, kom je ook Adam vereren?”
“Nee, ik kom je uitnodigen voor de kunstclub”
“Ow, ook goed.”
Het was alweer donker geworden en Nimi had Pietje uitgenodigd.
Dit keer had Pietje alle aandacht voor Nimi.
Maar ik had meer aandacht voor Adam, die inmiddels af was.
Die verdiend een mooi plekje boven mijn bed. Zo, wat hing hij daar toch prachtig. :wub:
En dat was het weer voor dit deel. Het volgende deel heeft weer veel in petto. Wat allemaal precies? Dat lees je dan.